Dnevnik jednog građanina - Đorđe Bobić

Posle nekoliko knjiga u kojima je tragao za gradom i ispisivao uzroke koji su arhitekturu kroz istoriju, a ništa manje ni u savremenosti, učinili iznudenom umetnošcu, Bobic je napravio neobičnu hroniku grada u slici i reči. To nije bilo koji grad, nego prepoznatljivi Beograd, niti je to bilo koje vreme, nego upravo naše vreme u kome se Beograd menja mimo svoje urbanističke tradicije, nezavisno od arhitektonskih načela, sasvim proizvoljno u odnosu na stvarne potrebe gradana. I ta hronika je, sasvim precizno govoreci, dnevnik, jer autor ne traži nikakvu spasonosnu istorijsku distancu, vec neposredne, iz prve ruke, crta i beleži ono što mu se namece kao slika grada i kao slika njegovog sadašnjeg trenutka.

Današnji gradani Beograda u Bobicevim crtežima, ilustracijama i karikaturama prepoznaju svoj grad i kritičku dimenziju autorovog rada. Sutrašnji gradani Beograda moci ce u Bobicevoj knjizi da vide čas u kome se grad menjao ne uspevajuci da se odupre urbanističkom haosu, arhitektonskim proizvoljnostima i kapitalnoj neodgovornosti.

Nastajuci iz dana u dan, iz nedelje u nedelju, u toku pet godina, od januara 2015. do kraja maja 2020. godine, Bobic u Dnevniku jednog gradanina crta da bi pamtio i da bi ostala zabeležena slika Beograda u jednom uzburkanom vremenu, u kome fontane pevaju, a gradani cute, trgovi prestaju da budu mesto susreta i čvorište urbanog života, dok nastaju čitavi izolovani delovi grada, možda buduci zabranjeni gradovi, koji seku prirodni horizont i menjaju prepoznatljivu gradsku fizionomiju Beograda.

Polazeci od „iluzije gradenja grada“, Bobic potom u seriji radova, od kojih su neki više crteži, drugi više karikature, dok su treci ispunjeni energijom stripa, pokazuje kako se jedna iluzija postepeno materijalizuje, postajuci razobručena razgradnja grada i neskriveni monopol nad njegovom stvarnošcu.

Dnevnik jednog gradanina jeste dnevnik jednog nezadovoljstva i dnevnik jednog prosvecenog gradanskog stava.